پروتئین هایی كه كلید كشف داروی كووید-19 هستند
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، به ارزیابی پروتئین هایی پرداخته اند که می توانند به کشف داروهای کووید-۱۹ کمک کنند.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی دانشگاه ایالتی اورگن، پژوهشگران با بررسی دقیق تعاملات یک پروتئین با ماده ژنتیکی کروناویروس، موفق شده اند گامی اساسی در جهت عرضه داروها و واکسن های جدید برای مقابله با کووید-۱۹ بردارند.
"پروتئین نوکلئوکپسید" ویروس یا "پروتئین N"، به خاطر کارهای مهمی که در چرخه عفونت کروناویروس انجام می دهد و به خاطر این که با سرعت نسبتا آهسته جهش می یابد، هدف اصلی برای مقابله با کووید-۱۹ به حساب می آید. داروها و واکسن هایی که با عنایت به عملکرد پروتئین N ساخته می شوند، می توانند تأثیر بالایی داشته باشند و برای زمان بیشتری کار کنند؛ بدین ترتیب کمتر مستعد مقاومت هستند.
در بین پروتئین های کروناویروس، پروتئین N، بزرگترین شریک آران ای ویروس می باشد. آران ای، دستورالعمل های ژنتیکی را حفظ می نماید که ویروس برای به دست آوردن سلول های زنده مانند سلول های انسانی به کار می برد تا نمونه های بیشتری از خود تولید نماید. پروتئین N هم به آران ای متصل می شود و از آن محافظت می کند.
پژوهشگران کالج علوم "دانشگاه ایالتی اورگن"(OSU) به سرپرستی "الیسار باربار"(Elisar Barbar)، استاد این دانشگاه، از روش های بیوفیزیکی استفاده کردند تا تغییرات صورت گرفته در اندازه و شکل پروتئین N را هنگامی که به بخش هایی از آران ای ژنوم متصل می شود، بررسی نمایند.
باربار اظهار داشت: ژنوم برای یک ویروس، نسبتا بزرگ است و به خیلی از رونوشت های پروتئین N نیاز دارد تا به آران ای متصل شود و به ویروس شکل کروی بدهد. بدین ترتیب ویروس می تواند نسخه های بیشتری از خود بسازد. پژوهش ما کمک می نماید تا محاسبه نماییم که چه تعداد از پروتئین N مورد نیاز است و هنگامی که این پروتئین ها به آران ای می چسبند، چقدر به یکدیگر نزدیک می شوند.
باربار افزود: بررسی های بیوفیزیکی پروتئین N با بخش های بزرگی از آران ای به واسطه روش "رزونانس مغناطیسی هسته ای"(NMR) به ندرت صورت می گیرد چونکه آماده کردن پروتئین N و بخش های طولانی آران ای که هر دو مستعد تجمع و تخریب هستند، دشوار است. بررسی های سایر پژوهشگران، به قطعات بسیار کوچکتر آران ای و پروتئین N محدود می شود.
"هیثر ماسون-فورسایث"(Heather Masson-Forsythe)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: پروتئین کامل، قطعات ساختاربندی شده دارد اما در واقع انعطاف پذیر است؛ ازاین رو ما می دانیم که این انعطاف برای اتصال آران ای مهم می باشد. ما همینطور می دانیم که نتیجه اتصال پروتئین های N به آران ای بلندتر، مجموعه متنوعی از پروتئین و آران ای متصل است.
وی ادامه داد: داروهایی که انعطاف پذیری پروتئین N را خنثی می کنند، یکی از طریق های بالقوه برای پژوهشگران دارویی خواهند بود. یک احتمال دیگر، داروهایی هستند که مجموعه های آران ای و پروتئین را مختل می کنند و اهمیت ویژه ای دارند.
این پژوهش، در "Biophysical Journal" به چاپ رسید.
منبع: اسمارت كاور
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب