تأثیر منفی كووید- ۱۹ بر اختلالات غذا خوردن
به گزارش اسمارت كاور پژوهش ها نشان می دهند كه كووید-۱۹ در كنار بقیه عوارض خود، بر اختلالات غذا خوردن هم تأثیر منفی داشته است.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از ایسنا و به نقل از ساینتیفیک امریکن، خیلی از افرادی که از بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و دیگر اختلالات مربوط به غذا خوردن رنج می برند، در دوره شیوع کووید-۱۹ و ضرورت قرنطینه، به استرس ناشی از ماندن در خانه گرفتار شده اند.
بررسی جدیدی که در این مورد انجام شده است، نشان میدهد که خیلی از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، در چند ماه نخست شیوع کووید-۱۹، غذا خوردن خویش را محدود کرده اند. از طرف دیگر، افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، بیشتر به خوردن غذا می پردازند. همینطور شرکت کنندگان این بررسی، در مورد افزایش اضطراب و تأثیر کووید-۱۹ بر سلامت روحی خود اظهار نگرانی کردند.
بیشتر از یک سوم ۱۰۲۱ شرکت کننده این بررسی گفتند که اختلالات غذا خوردن آنها بدتر شده است. شرکت کنندگان، علت این تغییرات را به مواردی از قبیل کمبود ساختار مناسب و یک محیط محرک، عدم حمایت اجتماعی و عدم توانایی در به دست آوردن غذاهای متناسب با برنامه غذایی خود عنوان کردند.
"کلیر مایسکو"(Claire Mysko)، مدیرعامل "موسسه ملی اختلالات خوردن"(NEDA) در آمریکا اظهار داشت: باآنکه هیچ کس مطمئن نیست که چه عاملی باعث اختلالات خوردن می شود اما یک اتفاق نظر در حال گسترش نشان میدهد که این اختلالات، در نتیجه طیف وسیعی از عوامل زیستی، روان شناختی و اجتماعی- فرهنگی به وجود می آیند.
مایسکو اشاره کرد خیلی از افرادی که با این اختلالات دست و پنجه نرم می کنند، از یک بیماری همزمان مانند اضطراب یا افسردگی رنج می برند.
"سینتیا بولیک"(Cynthia Bulik)، پژوهشگر "دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل"(UNC) و از نویسندگان این پژوهش اظهار داشت: اضطراب و افسردگی افرادی بسیاری، تحت تأثیر شیوع کووید- ۱۹ رو به افزایش است و خصوصا به کسانی صدمه می رساند که به اختلال در غذا خوردن گرفتار هستند چونکه این شرایط، بیماری آنها را تشدید می کند.
انزوای اجتماعی، یکی از محرک های اصلی است. "الن فیتزسیمونز کرفت"(Ellen Fitzsimmons-Craft)، استادیار روان پزشکی "دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن "(WUSM) اظهار داشت: اختلالات خوردن، موضوعی فردی هستند که معمولا به صورت بخشی از حریم شخصی حفظ می شوند.
وی ادامه داد: این اختلالات در انزوا رخ می دهند؛ در نتیجه عجیب نیست که افزایش رفتارهای ناهنجار و عود کردن آنها را در بین افرادی شاهد باشیم که قبل از شرایط قرنطینه و انزوا عملکرد خوبی داشته اند.
خیلی از افراد برای پر کردن جای خالی ناشی از فاصله گذاری فیزیکی، ساعت ها آنلاین هستند و این می تواند مبحث پیچیده ای برای افراد مبتلا به اختلالات خوردن باشد. پیام هایی که در رسانه های اجتماعی در مورد خلاقیت، استفاده کارآمد از زمان در قرنطینه و پیش گیری از افزایش وزن منتشر می شوند، صحبت های منفی را می افزایند.
پژوهشی که در ماه جولای انجام شد، خطرات و پیشنهاداتی را برای افراد مبتلا به اختلالات خوردن مورد بررسی قرار داد. "ماریتا کوپر"(Marita Cooper)، سرپرست این پژوهش و همکارانش در دانشکده پزشکی "دانشگاه جان هاپکینز"(Johns Hopkins University)، این پژوهش را انجام دادند. کوپر اظهار داشت: مشکلات مربوط به غذا، با همه گیری کووید- ۱۹ هم در ارتباط هستند که نقشی مهم را در این میان بر عهده دارد.
"سارا آدلر"(Sarah Adler)، روانشناس 'دانشگاه استنفورد"(Stanford University) اظهار داشت: کمبود غذا می تواند به بروز اضطراب منجر شود اما این اضطراب و استرس به خصوص که با تصمیم گیری در مورد غذا مرتبط هستند، می توانند میزان اضطراب را در افراد مبتلا به اختلالات خوردن بالا برند.
غذا یکی از بخش های مربوط به اختلال خوردن است. مبحث مهم دیگر دراین زمینه، ورزش است. بولیک اضافه کرد: کسانی که اختلال آنها ورزش الزامی را شامل می شود، یا از این که نمی توانند به باشگاه بروند، مضطرب هستند و یا در خانه بیش از حد ورزش می کنند چونکه مانعی برایشان وجود ندارد. حتی ممکنست که برخی افراد، هر دو مشکل را تجربه کنند.
چالش های درمان
همه گیری کووید- ۱۹، محدودیت هایی را برای تجهیزات الکترونیکی ارزیابی درمان به وجود آورده است. ۴۷ درصد از شرکت کنندگان گفتند که "تله هلث"(telehealth) یا همان پیگیری و مراقبت از سلامت به صورت آنلاین، روند درمان را قطع نمی نماید. ۴۵ درصد شرکت کنندگان هم گفتند که اصلا درمان دریافت نمی کنند.
بولیک اظهار داشت: درمان رو در رو، تا اندازه زیادی متوقف شده اما پشتیبانی و پاسخگویی به شیوه آنلاین ادامه یافته اند. انجام دادن برخی کارها به صورت آنلاین، دشوار است. برای مثال، وزن کردن شخص مورد نظر برای اطمینان از کاهش یا افزایش وزن مطابق برنامه، به صورت آنلاین دشوار خواهد بود. من فکر می کنم حذف تعامل رو در رو، بخش مورد توجهی از مسئولیت را از بین می برد.
یکی از جنبه های مثبت مبحث این است که عرضه دهندگان هم اکنون می توانند بینش های بیشتری در مورد آنچه در اینترنت کارکرد دارد و آنچه کارکرد ندارد، به دست بیاورند. بولیک افزود: پزشکان نمی توانند فرض کنند که درمان مجازی، شبیه به درمان در مطب است. آنها باید آزمایش های بسیاری انجام دهند تا مطمئن شوند که بیماران، فضای ایمن و خصوصی دارند و تلاش کنند تا عملکرد خویش را تا حد امکان به جلسات رو در رو نزدیک کنند.
"راث استریگل ویسمن"(Ruth Striegel Weissman)، استاد روانشناسی "دانشگاه وسلین" (Wesleyan University) آمریکا اظهار داشت: من باور دارم که رساندن درمان، تغییراتی را در دوره شیوع کووید- ۱۹ پدید خواهد آورد. ما تله هلث را بیشتر خواهیم دید و من مطمئن هستم که درمانگران در استفاده از آن مهارت بیشتری کسب خواهند کرد. آنچه درباره شرایط کنونی، غیرمعمول به نظر می آید، این است که تغییرات به سرعت صورت می گیرند و خود درمانگران در مرحله انتقال و استرس قرار دارند.
یک نقطه روشن که در این میان دیده می شود، این است که باآنکه خیلی از شرکت کنندگان به جنبه های منفی قرنطینه پرداختند اما بعضی از آنها هم به اثرات مثبت همچون ارتباطات بهتر خانوادگی، زمان بیشتر برای مراقبت از خود و افزایش انگیزه برای بازیابی خود اشاره کردند.
ویسمن اظهار داشت: من شگفت زده شدم از این که برخی افراد، بهبودهایی را هم گزارش می دهند. شاید بحرانی مانند کووید- ۱۹ بتواند به بازیابی بعضی از الگوهای رفتاری کمک نماید و فرصت تغییرلت مثبت یا رشد فردی را برای بعضی از افراد فراهم آورد.
این پژوهش، در "International Journal of Eating Disorders" به چاپ رسید.
منبع: smartcover.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب