مقایسه تصاویر جیمز وب و نمونه های قدیمی؛
فناوری تلسکوپ چگونه متحول شده است؟
به گزارش اسمارت کاور، فناوری های پیشرفته ˮتلسکوپ فضایی جیمز وبˮ، امکان ثبت تصاویر واضح از اجرامی را فراهم نموده اند که پیش تر با چنین وضوحی به ثبت نرسیده بودند.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، امروزه پیشرفته ترین تلسکوپ های بشری به ستاره شناسان امکان می دهند تا دورترین نقاط جهان را ببینند. جدید ترین و قوی ترین نمونه از این دستگاه ها، "تلسکوپ فضایی جیمز وب"(JWST) ناسا است که از ماه ژوئیه تاکنون، تصاویر واضحی را از دوردست ترین اجرام جهان ارایه داده است.
مدت ها قبل از این که ستاره شناسان بتوانند فناوری پیشرفته ای را برای تلسکوپ هایی مانند جیمز وب توسعه دهند، جهان را با بهره گیری از فناوری اولیه عکاسی، روی صفحات شیشه ای به تصویر کشیدند.
برای حدودا ۱۰۰ سال، از اواخر قرن نوزدهم و تا دهه ۱۹۸۰، ستاره شناسان از صفحات شیشه ای مخصوص عکاسی به ضخامت شیشه های پنجره، برای ثبت نور ستارگان، خوشه ها و سایر اجرام آسمانی استفاده می کردند. آنها برای نقشه برداری از آسمان، تلسکوپ را برای مدت طولانی روی یک جرم متمرکز می کردند. نوردهی روی صفحات شیشه ای پوشیده شده با امولسیون های حساس به نور انجام می شد و ستاره شناسان بعدا صفحات را مانند فیلم در یک اتاق تاریک ظاهر می کردند.
ستاره شناسان به دقت این ورقه های شیشه ای شفاف را که نگاتیو بودند و لکه های تیره ستارگان و سایر اجرام کیهانی را روی خود داشتند، بررسی کردند.
صفحات به دست آمده که اولین اطلس های عکاسی از آسمان بودند، به ستاره شناسان امکان دادند تا یک سیستم طبقه بندی را برای اجرام ستاره ای ایجاد کنند که در نهایت حدودا یک قرن، بعنوان رکوردی از بررسی آسمان عمل کرد.
ستاره شناسان هنوز از این صفحات شفاف استفاده می نمایند چونکه آنها اطلاعاتی را در مورد گذشته ستاره ای و تکامل جهان ما عرضه می دهند. مقایسه صفحات عکاسی با تصاویر مادون قرمز جیمز وب از همان قسمت های آسمان شب نشان می دهند که پیشرفت های فناوری چگونه نمایی واضح تر و عمیق تر از کیهان را ارایه داده اند.
"جیوانا جیاردینو"(Giovanna Giardino)، دانشمند "آژانس فضایی اروپا"(ESA) اظهار داشت: در مورد تلسکوپ فضایی جیمز وب می توانم بگویم که ما از چشم انسان، به صفحات عکاسی و الان به دستگاههای الکترونیکی رسیده ایم. جهش های فناوری به ما امکان داده اند که تلسکوپ های بزرگ تری داشته باشیم که می توانند اجرام کم نورتر را ببینند.
مقایسه و کنار هم گذاشتن تصاویر اجرام کیهانی که روی صفحات عکاسی قدیمی ثبت شده اند و هم اکنون توسط تلسکوپ جیمز وب گرفته شده اند، نشان میدهد که توانایی ما در ثبت تصویر و مطالعه کیهان چقدر پیشرفت کرده است.
سحابی شاه تخته در بین ستارگان
"سحابی شاه تخته"(Carina Nebula)، مجموعه ای از گاز و ستارگان جوان است که در فاصله ۷۶۰۰ سال نوری از ما قرار دارد. این سحابی که چهار برابر بزرگ تر از "سحابی شکارچی"(Orion Nebula) است، اولین بار در سال ۱۷۵۲ کشف شد. سحابی شاه تخته، منطقه وسیع و ستاره زایی است و ستارگان جوان و فوق العاده پرجرم، همچون "اتا شاه تخته"(Eta Carinae) را در خود جای داده است.
"رصدخانه کالج هاروارد"(HCO)، مجموعه ای شامل بیشتر از نیم میلیون صفحه شیشه ای دارد که یکی از آنها در سال ۱۸۹۶، در آرکیپا، پرو، با بهره گیری از یک تلسکوپ ۲۴ اینچی گرفته شد و سحابی را به صورت ضعیفی در مقابل تکه ای بزرگ تر از آسمان ثبت نمود.
جیمز وب هم در ماه ژوئیه، تصویری از سحابی شاه تخته گرفت اما تفاوت مقیاس قابل ملاحظه ای بین این دو تصویر وجود دارد. "نیکو کارور"(Nico Carver)، پژوهشگر رصدخانه کالج هاروارد اظهار داشت: توانایی بزرگنمایی جیمز وب، ۱۰۰ برابر بهتر از چیزی است که ستاره شناسان می توانند در صفحات شیشه ای عکاسی ثبت کنند.
جیاردینو اظهار داشت: جیمز وب، یک شگفتی فناوری و یک سیستم دقیق بسیار پیشرفته است. توانایی جیمز وب از راه پیشرفت در فناوری تلسکوپ به مرور زمان امکان پذیر شد. علم همیشه برپایه آن چه می دانیم، ایجاد می شود.
طوفان های متلاطم مشتری
"گالیلئو گالیله"(Galileo Galilei)، اولین مشاهدات دقیق در مورد سیاره مشتری را در سال ۱۶۱۰ با یک تلسکوپ کوچک انجام داد.
تصاویر اولیه این غول گازی، نوارهای ضعیفی از ابرها و لکه سرخ بزرگ آنرا نشان می دهند؛ طوفانی بزرگ که قرن ها درحال چرخش بوده است. به قول کارور، تصویر صفحه شیشه ای در سال ۱۸۸۹ در نوادا، با بهره گیری از یک تلسکوپ ۱۳ اینچی گرفته شد.
تصاویر اخیر وب که در ماه ژوئیه گرفته شده و در ماه آگوست انتشار یافته اند، جو متلاطم سیاره مشتری و لکه سرخ بزرگ را با جزئیات قابل توجهی نشان می دهند. همینطور این تلسکوپ، حلقه های نازک مشتری را مشاهده کرد که از ذرات گرد و غبار تشکیل شده اند.
تصویر صفحه شیشه ای از مشتری، از "موسسه کارنگی"(Carnegie Institute) به دست آمده که مجموعه ای از ۲۵۰ هزار صفحه شیشه ای را از "رصدخانه لاس کامپاناس"(LCO) در شیلی، "رصدخانه کوه ویلسون"(Mount Wilson Observatory) و "رصدخانه پالومار"(Palomar Observatory) در کالیفرنیا نگهداری می کند.
نماهای واضح جیمز وب از کهکشان های درحال تعامل، جزئیات بیشتری را نسبت به تصاویر صفحه شیشه ای کم رنگ عرضه می دهند.
پنج قلوی استفان
"پنج قلوی استفان"(Stephan's Quintet)، مجموعه ای از پنج کهکشان در فاصله ۲۹۰ میلیون سال نوری از زمین است که در صورت فلکی "اسب بزرگ"(Pegasus) قرار دارد. پنج قلوی استفان اولین بار در سال ۱۸۷۷ کشف شد. چهار کهکشان از این پنج کهکشان با هم تعامل دارند. کهکشان پنجم بسیار نزدیک تر به زمین است و حدود ۴۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.
در تصویر صفحه شیشه ای که در سال ۱۹۷۴ گرفته شده است، این پنج کهکشان به صورت ضعیفی قابل مشاهده هستند. در ۱۲ ژوئیه، زمانی که جیمز وب اولین مجموعه از تصاویر خویش را منتشر کرد، تصویر پنج قلوی استفان با جزئیات بی سابقه ای ثبت شده بود.
به قول جیاردینو، یکی از اصلی ترین دلایلی که جیمز وب می تواند چنین تصاویر واضحی را از گروه کهکشان ها بگیرد، توانایی آن در تشخیص دادن نور فروسرخ است. به قول ناسا، تصویر وب، مجموعه ای بزرگ از حدود ۱۰۰۰ تصویر است که بیشتر از ۱۵۰ میلیون پیکسل دارد.
وی ادامه داد: پیکسل های بیشتر به ستاره شناسان امکان می دهند تا تصاویری با وضوح بالاتر را از کیهان ثبت کنند. این یک پیشرفت بزرگ بود.
منبع: اسمارت كاور
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب