برخورد پادماده با قطب جنوب تأیید شد!
محققان می گویند یک قطعه بزرگ از پادماده(Antimatter) در سال ۲۰۱۶ با قاره جنوبگان برخورد کرده است.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، در سال ۲۰۱۶ یک آنتی نوترینو تقریباً با سرعت نور در جایی در بین یخ های قطب جنوب با یک الکترون برخورد کرده است. پنج سال طول کشید تا دانشمندان با استفاده از دورترین ردیاب ذرات روی زمین معروف به "رصدخانه ردیاب نوترینو آیس کیوب"(IceCube Neutrino Observatory) این رویداد را تأیید کردند.
"پادماده " مانند ماده که از ذراتی به نام ذره تشکیل شده، از ذراتی به نام پادذره تشکیل شده است که با ذرات معمولی فرق دارند. در پادماده یا ضد ماده، بار هسته منفی و بار ذرات مداری مثبت است که معکوس ماده است.
"رصدخانه ردیاب نوترینو آیس کیوب " رصدخانه ای علمی و پژوهشی است که در جنوبگان و در ایستگاه جنوبگان "آمونسن - اسکات "احداث گردیده است. سیستم آشکارسازی این رصدخانه دارای هزاران سنسور حساس به نور است که درون فضایی به وسعت یک کیلومتر مکعب یخ پراکنده شده است. این حسگرها، نوعی سنسور نوری کروی شکل هستند که مجهز به ماژول های نوری دیجیتال مشهور به"DOMs" هستند که هر کدام درون یک لوله خلأ افزاینده فوتوالکتریک فوتومولتیپلر یا به اختصار "PMT" مستقر گردیده اند. اطلاعات ثبت شده توسط حسگرها به ابررایانه مستقر در ایستگاه اصلی منتقل و مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. "آیس کیوب" در تاریخ ۱۸ دسامبر ۲۰۱۰ و بعد از دریافت آخرین ارتقاها تکمیل گردید.
حالا محققان می گویند این برخورد شواهدی از یک رویداد حدس زده شده اما هیچگاه اثبات یا دیده شده به نام "طنین گلاشو"(Glashow resonance) را عرضه کرده است. این رویداد به نام "شلدون لی گلاشو" فیزیک دانی نامگذاری شده است که در سال ۱۹۶۰ پیش بینی نمود که وقتی یک ضد نوترینوی پر انرژی با یک الکترون برخورد کند، یک ذره با عمر کوتاه معروف به "دبلیو بوزون"(W boson) تولید می کند.
این بوزون بسیار نادر، تأیید مدل استاندارد را برای فیزیک ذرات فراهم می آورد، اما به جهت اینکه اتفاق بیفتد، نوترینوی برخورد کننده احتیاج به حمل انرژی بیشتر از هر شتاب دهنده ذره ای دیگر دارد که دقیقاً معادل با ۶.۳ پتاالکترون ولت(PeV) است. این مقدار تقریباً ۴۵۰ برابر حداکثر انرژی است که برخورد دهنده بزرگ هادرونی در سرن(CERN) می تواند تولید نماید.
با در نظر گرفتن انرژی بسیار زیاد مورد نیاز برای این رویداد، محققان اطمینان داشتند که آنها هیچگاه نمی توانند "طنین گلاشو" را تنها با استفاده از ابزار انسانی مشاهده کنند. با این وجود، "رصدخانه ردیاب نوترینو آیس کیوب" توانست رگبار مشخصی از ذرات را که حالا محققان تصور می کنند ناشی از رو به زوال رفتن "دبلیو بوزون" بوده را تشخیص دهند.
تصور می شود که "دبلیو بوزون" با همکاری "زد بوزون"(Z boson) مسئول این نیروی ضعیف باشد. محققان هنوز مطمئن نیستند که چه چیزی منجر به زوال "دبلیو بوزون" شده است، اما آنها اظهار می کنند که مشاهده بیشتر چنین حوادثی می تواند آنها را به درک بهتر این نیروها برساند.
باآنکه این برخورد در سال ۲۰۱۶ مشاهده شده است، اما پنج سال طول کشیده تا بررسی و تایید گردد و الان در مقاله ای که در مجله Nature انتشار یافته، توضیح داده شده است. این نشان داده است که برای درک این نیروهای خارق العاده در طبیعت چقدر کار و تحقیق لازم است.
منبع: اسمارت كاور
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب