توسط محققان ایرانی ؛
عضو صدمه دیده بدون عمل جراحی با هیدروژل ترمیم می شود
به گزارش اسمارت کاور، ترمیم عضو صدمه دیده بدون عمل جراحی با هیدروژل امکان پذیر شد. هیدروژل های قابل تزریق به سادگی توانایی پرکردن بافت های صدمه دیده با هر شکل و اندازه ای را دارند.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از مهر، «هیدروژل های حساس به دما برپایه آلژینات، ژلاتین حاوی تقویت کننده های نانوساختار جهت کاربرد در مهندسی بافت» عنوان طرحی است که مژگان قنبری با راهنمایی مسعود صلواتی نیاسری به انجام رسانده است که می تواند به ترمیم عضو صدمه دیده بدون عمل جراحی کمک نماید.
قنبری در رابطه با جزئیات این طرح توضیح داد: به صورت گسترده، پلیمرهای طبیعی به علت زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری و غیر سمی بودن در مهندسی بافت قابل استفاده هستند. هیدروژل ها که بعنوان عضوی از خانواده پلیمرهای طبیعی به شمار می آیند، می توانند تا چندین برابر وزن خود آب جذب کرده و متورم شوند. به حدی که بعد از حذف آب جذب شده که اغلب به روش خشکایش سرمایشی صورت می گیرد، شبکه سه بعدی بوجود آمده می تواند همانند ماتریکس خارج سلولی عمل کند و داربست مناسبی برای اتصال و چسبندگی سلول ها باشد.
وی افزود: هیدروژل های قابل تزریق به سادگی توانایی پرکردن بافت های صدمه دیده با هر شکل و اندازه ای را دارند. علیرغم مزایای این ترکیبات، یکی از اشکالات هیدروژل ها خواص مکانیکی ضعیف آن هاست که کاربردشان را در بافت های تحت فشار مانند استخوان و غضروف گرفتار محدودیت می کند. بنابراین در این تحقیق، از پلیمرهای آلژینات و ژلاتین حساس به دما جهت تهیه هیدروژل های قابل تزریق استفاده شد.
این محقق و پژوهشگر در ادامه اظهار داشت: بعد از ساخت هیدروژل های قابل تزریق، خواص مکانیکی، میزان زنده ماندن سلول ها در محیط برون تنی، زیست تخریب پذیری، بررسی میزان تورم و جذب آب در هیدروژل ها و تخلخل آنها مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت.
وی در رابطه با اهمیت اجرای این طرح و فواید آن هم توضیح داد: سالانه میلیونها بیمار برای بازسازی و ترمیم بافت تحت عمل جراحی قرار می گیرند. برخی از آنها به صورت رضایت بخش و امیدوارکننده ای درمان می شوند، اما گروه دیگری با اثربخشی کمتری درمان می شوند و البته میلیونها نفر هم هنوز در انتظار درمان هستند تا روشی قابل قبول پیدا شود که به آنها در درمان کمک نماید.
قنبری افزود: همان گونه که می دانید، ازبین رفتن یا عدم موفقیت اندام یا بافت یکی از اشکالات مکرر، ویران کننده و پرهزینه در مراقبت از سلامت انسان است. مهندسی بافت جدید، اصول زیست شناسی و مهندسی را برای توسعه جایگزین های کاربردی برای بافت صدمه دیده اعمال می کند. بیشتر مهندسین بافت که به صورت فعال در طراحی داربست های مصنوعی و طبیعی یا ماتریس نقش دارند، ترجیح می دهند این ترکیبات بعد از کاشت در بدن تخریب شوند، چونکه حضور طولانی مدت مواد خارجی در بدن امکان دارد سبب ایجاد انواع اثرات ناخواسته مانند عفونت در رابطه با ایمپلنت یا جهش زایی شود. وی خاطرنشان کرد: آن چه مشخص است، اینست که برای توسعه مواد بیولوژیکی جدید و ارتباط این استراتژی با مهندسی بافت نیازمند ابزارهایی هستیم. باآنکه بعضی از ابزارها شامل تزریق مستقیم سلول ها به بافت هایی است که فرد قصد بازسازی آنرا دارد، اما اغلب محققان فعال در زمینه مهندسی بافت و کار با سلول های کشت داده شده، در کوشش برای کاشت ترکیبات سلول ها و داربست ها هستند. این ساختارهای هیبریدی، معمولا دارای سه بعد هستند و احتیاج به دسترسی به سلول ها و مواد مغذی دارند یا مجبور به استفاده از ترکیبات فعال و مواد زائد هستند. قنبری در ادامه بیان نمود: هم اکنون محققان توجه خویش را به بازیابی یا ترمیم خیلی از بافت ها و اندام ها معطوف کرده اند. استفاده از هیدروژل های تزریقی برای بیمار این امکان را فراهم می آورد که بدون عمل جراحی و با تزریق یک آمپول بافت صدمه دیده ترمیم و بازسازی شود. ازاین رو استفاده از هیدروژل های تزریقی در زمینه پزشکی سبب کاهش هزینه، افزایش اثربخشی و بهبود بافت صدمه دیده در زمان کمتر می شود. همینطور مشکلات عمل های جراحی از قبیل پس زدن عضو را ندارد.
وی در انتها در رابطه با مهندسی بافت تصریح کرد: مهندسی بافت روشی امیدبخش است که با استفاده از ترکیب عوامل تحریک کننده، داربست و سلول، امکان تشکیل بافت جدید را فراهم می آورد. این علم یکی از گرایش های زیست ماده و شاخه ای از مهندسی پزشکی است که تلفیقی از علوم در ارتباط با مهندسی مواد، بیوشیمی و زیست شناسی را در برگرفته است. مهندسی بافت جدید، اصول زیست شناسی و مهندسی را برای توسعه جایگزین های کاربردی برای بافت صدمه دیده اعمال می کند.
منبع: اسمارت كاور
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب